Wantrouwen kan een mooie start zijn van een functionele samenwerking

Functioneel Wantrouwen

Er is niets mis met een gezonde portie wantrouwen. Je hoeft iemand niet op zijn mooie ogen te geloven en te volgen, liever niet. Het is heel goed voor jezelf en de relatie (privé of werk) dat je het vanzelfsprekend blijft vinden dat je doorvraagt en een aantal afspraken concreet wilt aftikken. Veel stress komt voort uit de schijn van harmonie, waardoor de tegenstellingen en negatieve gevoelens impliciet moeten blijven. Dagelijks kom je met wantrouwen in aanraking als er intentieafspraken worden gemaakt, die beginnen met zinnetjes als: ‘Het is de bedoeling dat…’, ‘We gaan ons uiterste best ervoor doen dat…’, Natuurlijk vinden we het van belang dat in ogenschouw wordt genomen dat…’. Je nekharen gaan ervan overeind staan.

Wat heb je nodig om verantwoordelijkheid te nemen voor je gevoel van twijfel of wantrouwen? Wat je ervan weerhoudt, is vaak dat  het lijkt op een ontmaskering van jezelf en/of van de ander. Niet te lang over piekeren; daarmee zet je jezelf buitenspel. Ga bij twijfel niet akkoord, en vraag vooral neutraal door. Op die manier wordt het ook niet persoonlijk.

De volgende neutrale (vraag)zinnetjes kun je altijd gebruiken:

  • Dat klinkt nog vaag. Welk beeld heb je precies voor ogen?
  • Klinkt interessant. Blijf er een bij stilstaan
  • Werk dat eens uit
  • Helemaal mee eens. En hoe pakt dat uit in die specifieke situatie?
  • Ik krijg er nog een beeld en geluid bij.

Wantrouwen is een mooie start van een functionele samenwerking, te minste, als je daardoor WEL vragen gaat stellen.
www.uitdeboschontwikkeling.com arjanuitdebosch@me.com

Seminar Passie&Talent@Work

aankondiging

Op 16 oktober Seminar Passie&Talent@Work in Breda. In samenwerking met Esther Wildenberg. Een dag vol inspiratie en praktische handvaten voor Ondernemers, ZZP-ers en Werk(onder)nemers. Informatie: arjanuitdebosch@me.com 06 – 23 28 5678

Laat je Talenten schijnen

Zijn licht niet onder de korenmaat zetten

Laatst hoorde ik een aantal collega’s aan de lunchtafel praten over de dagelijkse werkbeslommeringen en hier allerlei oude uitdrukkingen en gezegden bij verzinnen. Dat gaf aanleiding om ze soms flink uit verband te trekken met vrolijkheid als gevolg. Totdat iemand ‘zijn licht niet onder de korenmaat zetten’ opperde. Het viel even stil aan de tafel want niemand eigenlijk wist wat het betekende. Snel even ge-google-d, want waar komt dat nou vandaan? Is de korenmaat een persoon, een voorwerp in het korenveld? Nee, de korenmaat is een geijkte graanmaat, een meeteenheid dus, van lang geleden. Ik stel een soort houten emmertje voor.

En wat betekent het?

‘’Je kennis of je vaardigheden moet je niet verbergen, maar juist laten zien wat je weet en wat je kunt. ‘’

Dus je licht laten schijnen in plaats van het ergens onderzetten, zodat niemand het kan zien. Logisch, lijkt me. En het is oud, in de bijbel, Mattheüs 5:14-17 staat:

Jullie zijn het licht in de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.

Mooi, dat men het toen al begreep, als je wat kan wat anderen niet kunnen, dan kun je het voor jezelf houden, maar dat heeft niemand er plezier van. Als je het deelt, dan kan iedereen daarvan profiteren. Sterker nog, dan kunnen we elkaars talenten benutten. Een samenwerking die plezierig is, omdat dan iedereen doet wat hij/zij goed kan, en dat ook leuk vind om te doen.

Laat zien die Talenten!!

 

 

Laat je Talenten schijnen

Zijn licht niet onder de korenmaat zetten

Laatst hoorde ik een aantal collega’s aan de lunchtafel praten over de dagelijkse werkbeslommeringen en hier allerlei oude uitdrukkingen en gezegden bij verzinnen. Dat gaf aanleiding om ze soms flink uit verband te trekken met vrolijkheid als gevolg. Totdat iemand ‘zijn licht niet onder de korenmaat zetten’ opperde. Het viel even stil aan de tafel want niemand eigenlijk wist wat het betekende. Snel even ge-google-d, want waar komt dat nou vandaan? Is de korenmaat een persoon, een voorwerp in het korenveld? Nee, de korenmaat is een geijkte graanmaat, een meeteenheid dus, van lang geleden. Ik stel een soort houten emmertje voor.

En wat betekent het?

‘’Je kennis of je vaardigheden moet je niet verbergen, maar juist laten zien wat je weet en wat je kunt. ‘’

Dus je licht laten schijnen in plaats van het ergens onderzetten, zodat niemand het kan zien. Logisch, lijkt me. En het is oud, in de bijbel, Mattheüs 5:14-17 staat:

Jullie zijn het licht in de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.

Mooi, dat men het toen al begreep, als je wat kan wat anderen niet kunnen, dan kun je het voor jezelf houden, maar dat heeft niemand er plezier van. Als je het deelt, dan kan iedereen daarvan profiteren. Sterker nog, dan kunnen we elkaars talenten benutten. Een samenwerking die plezierig is, omdat dan iedereen doet wat hij/zij goed kan, en dat ook leuk vind om te doen.

Laat zien die Talenten!!

 

Samenwerking kan van een hel een hemel maken

Het zo mooi hoe je geïnspireerd kan raken door een verhaal, ook is het verhaal al heel oud. Dit verhaal kwam tegen op een kalender en ik zag daar gelijk een parallel in met mijn insteek.

 

Vertrouwen en samenwerken: het grote verschil tussen hemel en hel

In de hel staat een ronde tafel met in het midden een grote pan met eten. Aan deze tafel zitten mensen ongeduldig en boos op hun eten te wachten. Ze hebben honger en doen er alles aan om dat eten op hun bord te krijgen. Ze zijn aan het tieren en aan het schelden, maar wat ze ook doen, het lukt niet om op te scheppen. Iedere poging is vergeefs.

In de hemel staat eenzelfde tafel met eenzelfde pan met eten. Hier zijn de borden wel gevuld; iedereen is aan het kletsen en eten. Iedereen heeft voldoende en is aan het genieten van de maaitijd.

De beginsituatie was exact hetzelfde: zowel in de hemel als in de hel stond een tafel met een pan met eten, en er was een opscheplepel. Die opscheplepel had echter zo’n lange steel dat het onmogelijk was om eten op je eigen bord te scheppen. In de hel bleven mensen toch proberen om voor zichzelf op te scheppen, in de hemel schepten de mensen het bord van degene tegenover hen vol met eten.

Vertrouwen en samenwerken kan alle verschil maken. Het helpt je niet alleen om dingen voor elkaar te krijgen, maar kan ook nog zorgen voor meel lol in het leven.

— Verhaal uit de Talmoed.

 

Valt het je ook op dat in de ‘hemel’ ze gebruik maken van de dingen die ze kunnen? De personen aan tafel maken gebruik van een instrument wat ze kunnen bedienen. En gebruiken dit ten bate van de anderen. In de werksituatie zijn deze lepels die dingen die wij doen: het inzetten van onze expertise, onze kunde, dat wat wij geleerd hebben. Als we dat voor elkaar doen, dan ontstaat er samenwerking. Als we het niet doen, dat valt de organisatie vanzelf uit elkaar, dan wordt het een ‘hel’!

Die lepels zijn onze TALENTEN. Als je talenten in je werk inzet voor anderen, dan ontstaat er samenwerking. Als je ze niet inzet, dan gebeurd er niks, niemand heeft te eten. Als je het wel gebruikt, maar voor jezelf houdt, dan gebeurt er wat er in de hel gebeurd: tieren en schelden!

Het is mooi als er een dergelijke wisselwerking ontstaat tussen collega’s, dat ze elkaars talenten benutten: een samenwerking die het werk leuk maakt. Iedereen heeft daar profijt van (werknemer-werkgever-klant). Dus hou het niet voor jezelf, deel het. Je krijgt er ook weer véél voor terug!

Jaha, vertrouwen dus… DAT moet er wel zijn, en dat kan alleen maar als je elkaar leer kennen. Niet alleen oppervlakkige feitjes, maar hoe komt iemand tot bepaalde besluiten, waar liggen zijn drempels, waar droom je van, wat is iemands zijn reactie op onenigheid, enzovoort, enzovoort…

De vraag is: Kén jij je collega’s ?.