Een team dat anderen de schuld geeft, zet zichzelf buitenspel
Van een volwassen team mag verwacht worden dat de leden ervan zelf aangeven wat hun kracht is. Dat ze vooral mogelijkheden zien, in plaats van beren op de weg.
Een team dat het management of andere afdelingen de schuld geeft, zet zichzelf klem. Met het vingertje wijzen is een brevet van onvermogen. Zo’n team zegt impliciet: ‘Door jullie kunnen wij niet presteren’. En het bijbehorende appel is: ‘Zorg jij er nu maar voor dat we ons werk kunnen doen’. Zo legt het team/de persoon de actie buiten het team en probeert het indirect het management te commanderen. Zo’n team mag eigenlijk geen team heten. Onbedoeld zeggen de teamleden: ‘We doen ons werk – omgaan met dat wat op ons afkomt – niet. Hef ons maar op’. Onhandig in een periode waarin organisaties mogelijk willen krimpen in omvang.
Weet als team wat je teamcompetenties zijn op taakniveau EN op communicatieniveau, zowel onderling als naar het management en andere teams. Teams die verwachten dat de berg met goud vanzelf hun kant op komt, zijn vermoedelijk te eenzijdig samengesteld.
Zit je zelf in zo’n team? Zo het niet mogelijk zijn om zelf je team samen te stellen, en dit niet over te laten aan de leidinggevende of personeelszaken? En wat is er nodig om als team op het management af te stappen en te zeggen ‘We moeten eens praten?’ En wat om bij een andere afdeling te vragen: ‘Hoe kunnen we de samenwerking soepeler laten verlopen?’
Geef je als team voorzetten, of blijf je mopperen dat je de bal niet krijgt?
