Het zo mooi hoe je geïnspireerd kan raken door een verhaal, ook is het verhaal al heel oud. Dit verhaal kwam tegen op een kalender en ik zag daar gelijk een parallel in met mijn insteek.
Vertrouwen en samenwerken: het grote verschil tussen hemel en hel
In de hel staat een ronde tafel met in het midden een grote pan met eten. Aan deze tafel zitten mensen ongeduldig en boos op hun eten te wachten. Ze hebben honger en doen er alles aan om dat eten op hun bord te krijgen. Ze zijn aan het tieren en aan het schelden, maar wat ze ook doen, het lukt niet om op te scheppen. Iedere poging is vergeefs.
In de hemel staat eenzelfde tafel met eenzelfde pan met eten. Hier zijn de borden wel gevuld; iedereen is aan het kletsen en eten. Iedereen heeft voldoende en is aan het genieten van de maaitijd.
De beginsituatie was exact hetzelfde: zowel in de hemel als in de hel stond een tafel met een pan met eten, en er was een opscheplepel. Die opscheplepel had echter zo’n lange steel dat het onmogelijk was om eten op je eigen bord te scheppen. In de hel bleven mensen toch proberen om voor zichzelf op te scheppen, in de hemel schepten de mensen het bord van degene tegenover hen vol met eten.
Vertrouwen en samenwerken kan alle verschil maken. Het helpt je niet alleen om dingen voor elkaar te krijgen, maar kan ook nog zorgen voor meel lol in het leven.
— Verhaal uit de Talmoed.
Valt het je ook op dat in de ‘hemel’ ze gebruik maken van de dingen die ze kunnen? De personen aan tafel maken gebruik van een instrument wat ze kunnen bedienen. En gebruiken dit ten bate van de anderen. In de werksituatie zijn deze lepels die dingen die wij doen: het inzetten van onze expertise, onze kunde, dat wat wij geleerd hebben. Als we dat voor elkaar doen, dan ontstaat er samenwerking. Als we het niet doen, dat valt de organisatie vanzelf uit elkaar, dan wordt het een ‘hel’!
Die lepels zijn onze TALENTEN. Als je talenten in je werk inzet voor anderen, dan ontstaat er samenwerking. Als je ze niet inzet, dan gebeurd er niks, niemand heeft te eten. Als je het wel gebruikt, maar voor jezelf houdt, dan gebeurt er wat er in de hel gebeurd: tieren en schelden!
Het is mooi als er een dergelijke wisselwerking ontstaat tussen collega’s, dat ze elkaars talenten benutten: een samenwerking die het werk leuk maakt. Iedereen heeft daar profijt van (werknemer-werkgever-klant). Dus hou het niet voor jezelf, deel het. Je krijgt er ook weer véél voor terug!
Jaha, vertrouwen dus… DAT moet er wel zijn, en dat kan alleen maar als je elkaar leer kennen. Niet alleen oppervlakkige feitjes, maar hoe komt iemand tot bepaalde besluiten, waar liggen zijn drempels, waar droom je van, wat is iemands zijn reactie op onenigheid, enzovoort, enzovoort…
De vraag is: Kén jij je collega’s ?.